در نخستین روز های گرم و افتابی سال 1393 مسافران نوروزی بسیاری هرروز میهمان مجموعه ی فرهنگی تاریخی توس هستند.
در شب 29 اسفندماه مراسم و جشن سال نو بر مراز بزرگ شاعر توس برگزار شد
این مراسم با حضور بزرگانی چون جناب آقای سیدی،جناب آقای لباف،مهندس پاکدل، آیت الله ارشادی نیا، دکتر یاحقی و جمعی از اساتید به پایان رسید.
آرامگاه فردوسی
آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی داخل باغی شش هکتاری واقع در مقابل یکی از دروازههای شهر طابران طوس به نام دروازۀ رزان است. به نوشتۀ نظامی عروضی چون جسد شاعر را از دروازۀ رزان بیرون بردند تا در گورستان عمومی شهر دفن کنند یکی از روحانیون سنّتگرای متعصّب طوس به بهانۀ این که وی رافضی (شیعه) بوده از دفن جسدش در گورستان عمومی ممانعت به عمل آورد، در نتیجه جنازه را به داخل شهر بازگرداندند و داخل باغچه ای که به خود فردوسی تعلق داشت دفن کردند. نظامی که حدود صد و چند سال پس از درگذشت شاعر این خبر را داده خود گور وی را در مقابل دروازۀ رزان زیارت کرده است. پس از آن هم کسان دیگری گور شاعر را در همان محل دیده یا زیارت کرده و از آن خبر داده اند.
(برگرفته از کتاب حماسه سرای شهر من)
حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی بزرگترین شاعر حماسه سرای ایران زمین و قلمرو زبان فارسی، نیز از زمرۀ بزرگترینهای حماسه سرایی جهان، شاهنامۀ سرودۀ وی هم یکی از شناخته ترین آثار حماسی است. مردم ایران و فارسی زبان از هزار سال پیش تا کنون با شاهنامه زیسته و با نام فردوسی نفس کشیده اند. فردوسی با چنین شهرتی ظاهراً بی نیاز از شناسایی و معرفی دیگر باره است، اما به رغم اینهمه شهرت هنوز نمیدانیم که نام کوچک وی چه بوده است و پدر و مادر و خاندانش چه نام و جایگاهی داشته اند. همچنین زندگانی وی شدیداً آمیخته با افسانه است...