تاریخچه آرامگاه

آرامگاه فردوسی

آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی داخل باغی شش هکتاری واقع در مقابل یکی از دروازه‏های شهر طابران طوس به نام دروازۀ رزان است. به نوشتۀ نظامی عروضی چون جسد شاعر را از دروازۀ رزان بیرون بردند تا در گورستان عمومی شهر دفن کنند یکی از روحانیون سنّت‏گرای متعصّب طوس به بهانۀ این که وی رافضی (شیعه) بوده از دفن جسدش در گورستان عمومی ممانعت به عمل آورد، در نتیجه جنازه را به داخل شهر بازگرداندند و داخل باغچه ای که به خود فردوسی تعلق داشت دفن کردند. نظامی که حدود صد و چند سال پس از درگذشت شاعر این خبر را داده خود گور وی را در مقابل دروازۀ رزان زیارت کرده است. پس از آن هم کسان دیگری گور شاعر را در همان محل دیده یا زیارت کرده و از آن خبر داده اند.

احوال فردوسی

(برگرفته از کتاب حماسه سرای شهر من)

حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی بزرگترین شاعر حماسه‏ سرای ایران زمین و قلمرو زبان فارسی، نیز از زمرۀ بزرگترین‏های حماسه‏ سرایی جهان، شاهنامۀ سرودۀ وی هم یکی از شناخته‏ ترین آثار حماسی است. مردم ایران و فارسی زبان از هزار سال پیش تا کنون با شاهنامه زیسته و با نام فردوسی نفس کشیده ‏اند. فردوسی با چنین شهرتی ظاهراً بی‏ نیاز از شناسایی و معرفی دیگر باره است، اما به رغم اینهمه شهرت هنوز نمی‏دانیم که نام کوچک وی چه بوده است و پدر و مادر و خاندانش چه نام و جایگاهی داشته ‏اند. همچنین زندگانی وی شدیداً آمیخته با افسانه است...